بازتاب مرگ‌اندیشی در معماری ایرانیان

آثار اندیشمندان و متون مقدس از عناصر تأثیرگذار بر سبک زندگی هر جامعه هستند و با فرهنگ، ارتباطی تنگاتنگ برقرار می‌کنند؛ تجلی باورها و اعتقادات فرهنگ‌ها که در آثار اندیشمندان و شاعران جامعه قابل ردگیری است، در آثار هنرمندان نیز خود را ظاهر می‌کنند. ردیابی مفهوم مرگ در فرهنگ کهن ایران به شناختی پیرامون نظر اندیشمندان، شعرا و عرفا که برگرفته از متون مقدس هستند وابسته است.همچنین اندیشۀ صاحب نظران بر باور و درپی آن بر عمل جامعۀ بشری تأثیرگذار است.بر این اساس اندیشه وآثار معماران فارغ از این موضوع نیست. چگونگی بازتاب مرگ‌اندیشی در آثار معماری پرسش اصلی این پژوهش است. تأمل در مفاهیم مرگ‌اندیشی در فرهنگ و دین نشان می‌دهد این مفاهیم در حوزۀ عمل معماران نیز قابل بازخوانی است. در مجموع می‌توان گفت مفهوم مرگ‌اندیشی معماری در جاودانه بودن بناهای متناسب با پروردگار حی، و میرا بودن بناهای متناسب با بشر فانی، تجلی می‌کند.